អាយុកាលអតីតកាលនិងបច្ចុប្បន្ននៃក្បាលម៉ាសីនតឹក

ដុំពិតប្រាកដដំបូងបានលេចមុខនៅអ៊ីស្តង់ប៊ុលនៅសតវត្សរ៍ទី 16 ។ មុនពេលមានវត្តមាននៃក្បាលម៉ាសីនតឹកជញ្ជាំងនៃការផ្គត់ផ្គង់ទឹកត្រូវបានគេយកទៅដោយមានរាងសំប៉ែតដែលជាធម្មតាធ្វើពីថ្មហើយមានទំហំតិចជាងដែកដែលមានការគ្រប់គ្រងយូរអង្វែង។ ក្បាលម៉ាសីនតឹកត្រូវបានបង្កើតឡើងដើម្បីចៀសវាងការខ្ជះខ្ជាយទឹកនិងដោះស្រាយកង្វះធនធានទឹកធ្ងន់ធ្ងរដែលមិនធ្លាប់មាន។ នៅប្រទេសចិនប្រជាជនបុរាណបានជ្រៀតចូលក្នុងសន្លាក់ឫស្សីហើយបន្ទាប់មកបានចូលរួមជាមួយពួកគេម្តងមួយៗដើម្បីនាំទឹកចេញពីទន្លេឬភ្នំភ្នំដែលត្រូវបានគេចាត់ទុកថាជាប្រភពដើមនៃក្បាលម៉ាសីនតឹកពីបុរាណ។ នៅពេលនៃសាធារណរដ្ឋចិនក្បាលម៉ាសីនតឹកគឺជាការក្លាយជាតូចជាងមុនបន្តិចម្តង ៗ ហើយមិនខុសពីក្បាលម៉ាសីនតឹកសម័យទំនើបទេ។

ហេតុអ្វីបានជាវាត្រូវបានគេហៅថាម៉ាស៊ីនមួយមានរឿងជាច្រើនដែលចរាចរនៅថ្ងៃនេះ។ រឿងរ៉ាវដំបូងគឺនៅរាជវង្ស Qing ដំបូងជនជាតិជប៉ុនបានណែនាំឧបករណ៍ពន្លត់អគ្គីភ័យទៅក្នុងសៀងហៃដែលតាមពិតជាស្នប់ទឹកសិប្បនិម្មិត។ ម៉ាស៊ីនបូមទឹកនេះមានទំហំធំជាងកាបូបទឹកបូមទឹកហើយអាចបាញ់ទឹកដោយគ្មានការរំខានវាហើយមេឃនឹងបាញ់ថ្នាំទឹកនាគទឹកភ្នែកបន្តិចហើយវាត្រូវបានគេហៅថា "នាគទឹក ខ្សែក្រវ៉ាត់ ", ក្បាលបាញ់ទឹកត្រូវបានគេហៅថាខ្សែក្រវ៉ាត់ទឹកត្រូវបានគេហៅថា" ទុយោទឹក "ហើយក្បាលបាញ់ទឹកត្រូវបានគេហៅថា" ក្បាលម៉ាសីនថល "ដែលក្រោយមកត្រូវបានរក្សាទុកជា" ក្បាលម៉ាសីនតឹក "។
ទីពីរគឺនៅពាក់កណ្តាលសតវត្សរ៍ទី 18 ដែលជាឧទ្យានលោកខាងលិចរបស់ Qianlong ដែលជាអ្នកធ្វើគូរគំនូរ Qianmingyuan បានរចនាម៉ូតូ 12 គ្រាប់ដែលដាក់នៅកណ្តាលសួនច្បាររៀងរាល់ 2 ម៉ោងម្តងវេនទឹកបាញ់ដែលជាគំរូដើមនៃ បំពង់ទឹកចិន។ ក្រោយមកកន្លែងដែលមានព្រំទឹកត្រូវបានឆ្លាក់ដោយក្បាលម៉ាសីនតឹកទឹកហូរចេញពីមាត់នាគដូច្នេះឈ្មោះក្បាលម៉ាសីនតឹក។